Mis gibi çiçek kokularının arasında olmanın mutluluğu, ondan uzak olmanın hüznü ile garip bir an yaşıyorum. Bir kaç şehir kadar uzak olsam da binlerce ülke kadar uzaktaymışım gibi hissediyorum. Hayat insanı nereden nerelere getiriyor, hayat insanı nerelerden döndürüyor?
Benim için çok önemli (önümüzdeki) bir kaç günün arefesinde bir an umut, bir an mutluluk, bir an kaygı, bir an hüzün çöküyor üzerime.
Hayat bizi nerelere götürecek bilmiyorum ama ben "Umut"u seçiyorum.
Her şeye rağmen orada beni bekliyor.
Daha ne kadar çok kaybedebilirim ki???
PS: İnsanlara iyi mi davrandık, kötü mü davrandık, yoksa, en tehlikelisi, cok iyi mi davrandık, bilemedim!!!
